همه چیز درباره کشیدن بخیه های ایمپلنت

ایمپلنت های دندانی یکی از روش های محبوب در میان همه اقشار جامعه است که جای خالی دندان ‌های از دست رفته را با دندان هایی با ظاهر و عملکرد طبیعی پر می کند. کیفیت بالا و ماندگاری زیاد ایمپلنت ها موجب شده افراد زیادی برای جایگزین کردن دندان های از دست رفته خود به سراغ این روش بروند. در ادامه این مطلب با ما همراه باشید تا اطلاعات کاملی درباره کشیدن بخیه های ایمپلنت کسب کنید.

کشیدن بخیه های ایمپلنت

معرفی روش کاشت ایمپلنت دندان

همانطور که پیش از این نیز به آن اشاره شد، کاشت ایمپلنت دندان یک روش با دوام برای پر کردن جای خالی دندان ها است. در این روش از یک پایه ایمپلنت، اباتمنت و یک روکش مصنوعی دندان استفاده می ‌شود. یکی از مهم ترین مزیت های این روش این است که به دندان های جانبی دندان از دست رفته هیچ آسیبی وارد نخواهد شد. پایه ایمپلنت که به صورت پیچی وارد استخوان فک شده و به آن متصل می شود از جنس تیتانیوم است و هم سازگاری بالایی با بدن انسان دارد و هم از دوام و استحکام زیادی برخوردار است. تاج مصنوعی دندان نیز ظاهری کاملا شبیه به دندان های طبیعی دارد و در تکلم و جویدن بیمار هیچ اختلالی وارد نمی کند. کاشت ایمپلنت نیازمند انجام یک عمل جراحی است که در ادامه این مطلب در خصوص این عمل جراحی به شما توضیح داده خواهد شد.

معرفی جراحی کاشت ایمپلنت

پس از آنکه متخصص کاشت ایمپلنت، دهان و دندان بیمار را معاینه کرده و با استفاده از تصاویر عکس برداری دقیق، نواحی دقیق کاشت ایمپلنت را معین می نماید، با استفاده از بی حس کننده موضعی لثه بیمار را بی حس می کند تا در طول فرایند درمان،  بیمار هیچ دردی نداشته باشد. سپس در مکان تعیین شده یک حفره در داخل لثه ایجاد می کنند و پایه ایمپلنت درون آن قرار گرفته می شود. معمولاً باید حدود ۳ الی ۵ ماه برای جوش خوردن پایه ایمپلنت به استخوان فک پایین و بالا صبر کرد. هرچه استخوان فک بیمار از تراکم بیشتری برخوردار باشد، این مدت زمان کوتاه تر خواهد شد. لازم به ذکر است در صورتی که بیمار از تراکم استخوان کافی در فک خود برخوردار نباشد، ممکن است متخصص توصیه کند قبل از قرار گرفتن تحت عمل کاشت ایمپلنت، تحت عمل پیوند استخوان قرار بگیرد تا تراکم استخوان فک بیمار به مقدار مطلوب برسد. پس از قرار گرفتن پایه ایمپلنت درون لثه، لثه ها بخیه می شوند تا بتوانند در کنار هم قرار گرفته و جوش بخورند. بخیه ها دو نوع جذبی و غیر جذبی دارند که در ادامه هر یک به اختصار معرفی خواهند شد.

کشیدن بخیه های ایمپلنت

معرفی انواع بخیه جذبی و غیر جذبی

بخیه ها بسته به شرایط جسمی بیمار و نحوه زده شدن آن ها متفاوت هستند. نوعی از بخیه ها هستند که به آن ها بخیه های جذبی گفته می شود، به این دلیل که در بافت لثه ها حل شده و توسط بدن تجزیه می شوند. مدت دوام این بخیه ها 3 تا 5 روز است و پس از این مدت جذب بدن خواهند شد. در مقابل بخیه های غیر جذبی وجود دارند که برای جوش دادن لثه ها  حدود ۷ الی ۱۰ روز زمان نیاز خواهند داشت. جنس این بخیه ها پلی استر، ابریشم و نایلون است و با توجه به اینکه جذب بدن نمی شود باید پس از گذشت ۱۰ روز متخصص ایمپلنت آن ها را بکشد. نحوه عملکرد هر دو بخیه مشابه هم است. به این صورت که توسط این بخیه ها دو طرف لثه برش داده شده، نزدیک به هم می شود و سپس حفره ایجاد شده بسته خواهد شد. در نتیجه این امر دیگر هیچ باکتری، گرد و غبار و یا آلودگی نمی‌ تواند وارد حفره ایمپلنت شود و موجب عفونت لثه و دندان های اطراف آن نیز نخواهد شد. علاوه بر این پس از مدتی لخته خون روی این بخیه ها ایجاد می ‌شود که مانع از بروز خونریزی نیز خواهد شد. توجه داشته باشید برخی از انواع بخیه ها برای قرار گرفتن در داخل دهان مناسب نیستند، زیرا با بزاق و مواد غذایی موجود در دهان واکنش داده و موجب بروز عفونت می شوند. از جمله این بخیه ها می توان به نخ های ابریشمی اشاره کرد.

سایر نکات مهم در خصوص بخیه های ایمپلنت

توجه داشته باشید با وجودی که بخیه ها معمولاً حداکثر پس از ۱۰ روز از دهان بیمار خارج می شوند، با این حال بهبودی کامل بافت لثه به زمان بیشتری نیاز دارد و ممکن است حتی تا یک ماه به طول بیانجامد. در صورتی که بخیه ها زودتر از موعد حداقل پنج روزه از دهان بیمار خارج شوند و یا جذب دهان بیمار شوند، ممکن است بافت لثه همچنان جوش نخورده باقی بماند که در این صورت احتمال خونریزی و بروز عفونت بسیار زیاد است و بیمار باید فوراً به متخصص ایمپلنت مراجعه نمود تا لثه ‌ها را مجدداً بخیه کند.

توصیه می‌شود در صورت سست شدن و یا جذب شدن بخیه ها به صورت زود هنگام و حدود یک هفته پس از انجام عمل جراحی، بیمار حتما به متخصص ایمپلنت خود مراجعه نمایند تا بخیه های او معاینه شود. در برخی مواقع ممکن است بسته به شرایط جسمی بیمار بافت لثه ها در همین مدت زمان کوتاه به طور کامل جوش خورده باشد، اما در برخی مواقع ممکن است استخوان فک از زیر لثه بیرون زده و یا دچار عفونت و التهاب شده باشد که فوراً نیازمند مراجعه به متخصص ایمپلنت خواهد بود.

کشیدن بخیه های ایمپلنت

مراقبت های لازم از بخیه ها پس از کاشت ایمپلنت

پس از بخیه زدن و به طور کلی قرار گرفتن تحت درمان کاشت ایمپلنت، مراقبت های زیادی خصوصاً از نظر رژیم غذایی، بهداشت دهان و دندان و مصارف دارویی باید از طرف بیمار صورت بگیرد.

 از نظر رژیم غذایی متخصصان ایمپلنت توصیه می کنند بیمار در دوران نقاهت پس از کاشت ایمپلنت غذاهای سفت و چسبناک مصرف نکند و به جای آن از غذاهای نرم مانند انواع سوپ و پوره استفاده نماید. همچنین متخصصین معمولاً برای جلوگیری از بروز عفونت در اطراف بخیه ایمپلنت و بافت لثه، آنتی بیوتیک برای بیماران تجویز می کنند. توصیه می شود در صورتی که بیماران نسبت به مصرف آنتی بیوتیک حساسیت دارند، حتما این مسئله را با دندانپزشک خود در میان بگذارند. علاوه بر این برای کاهش احساس درد پس از انجام عمل می توان از مسکن های بدون نیاز به نسخه پزشک مانند ایبوپروفن استفاده نمود.

مراقبت های بهداشتی از ناحیه دهان و دندان نیز بسیار حائز اهمیت است. بیمار باید از مسواک ‌های نرم و مخصوص برای شستشوی دندان های خود استفاده کند و حدود ۲۴ ساعت پس از انجام عمل جراحی از دهانشویه و یا آب و نمک برای ضد عفونی کردن ناحیه دهان و دندان خود استفاده نماید که به بهبودی سریع تر زخم ها نیز کمک می کند.

پرهیز از انجام فعالیت های سنگین به منظور پیشگیری از سست شدن و باز شدن بخیه ها و همچنین پرهیز از استعمال دخانیات به‌ دلیل افزایش احتمال بروز عفونت و آسیب رسیدن به بخیه و بافت لثه بسیار حائز اهمیت است.

نحوه کشیدن بخیه ها پس از عمل کاشت ایمپلنت

همانطور که پیش از این نیز به آن اشاره شد، بخیه های جذبی خود به خود و پس از گذشت ۵ روز تجزیه شده و جذب بدن خواهند شد، اما بخیه های غیر جذبی باید حدود یک هفته الی ۱۰ روز پس از بخیه زدن توسط متخصص کشیده شوند. لازم به ذکر است حتی پس از کشیدن بخیه ها نیز هنوز زخم ها در دهان بیمار وجود دارد و به همین دلیل بیمار باید همچنان هنگام جویدن غذا با احتیاط عمل کند و بهتر است تا مدت التیام کامل زخم ها، غذاهای نرم مصرف نماید. مسواک زدن و رعایت نکات بهداشتی دهان و دندان نیز حتی پس از کشیدن بخیه های ایمپلنت باید به طور کامل و البته با توجه به توصیه های متخصص رعایت شود. لازم به ذکر است ممکن است پس از کشیدن بخیه ها هنگام مسواک زدن کمی خونریزی وجود داشته باشد که طبیعی است و به مرور و با بهبود کامل زخم ‌ها این مسئله برطرف خواهد شد.

سخن نهایی

کاشت ایمپلنت دندان یک روش درمان دندانپزشکی محبوب برای پر کردن جای خالی دندان های از دست رفته است. این روش دوام و ماندگاری بالایی دارد، اما نیازمند انجام جراحی است. در هر عمل جراحی بخیه نیز وجود دارد. به منظور پرهیز از آسیب رسیدن به بخیه ها و کند شدن روند بهبود زخم ها، بیمار باید مراقبت های لازم از ناحیه دهان و دندان خود را رعایت کند. همچنین مراجعه به یک متخصص ایمپلنت با تجربه نیز در نحوه بخیه زدن و بهبود زخم ها تاثیرگذار خواهد بود.